"Παγκόσμια ημέρα της ποίησης...!"

Ημέρα της ποίησης σήμερα...
Κάνοντας ένα μικρό αφιέρωμα, διαλέξαμε τρία ποιήματα μεγάλων δημιουργών, από τα βιβλία της τάξης μας (βιβλίο Γλώσσας και Ανθολόγιο, Γ΄ Δημοτικού), που έμειναν περισσότερο στο νου, στην ψυχή και στην καρδιά μας!

* Το ποίημα του μεγάλου Κωνσταντίνου Καβάφη "ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΚΗΠΟΝ"...

[Ήθελα να ‘χω ένα σπίτι εξοχικό
μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο- όχι τόσο
για τα λουλούδια, για τα δέντρα, και τες πρασινάδες

( βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· ειν’ ευμορφότατα)
αλλά για να ‘χω ζώα. Α να ‘χω ζώα!
Τουλάχιστον επτά γάτες- οι δύο κατάμαυρες,
και δύο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι.
Έναν σπουδαίο παπαγάλο, να τον αγρικώ
να λέγει πράγματα μ’ έμφασι και πεποίθησιν.
Από σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ’ έφθαναν.
Θα ‘θελα και δύο άλογα ( καλά είναι τ’ αλογάκια).
Κι εξ άπαντος τρία, τέσσερα απ΄ τ’ αξιόλογα,
τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια,
να κάθονται οκνά, να χαίροντ’ οι κεφαλές των.]

................................................................................

* Το ποίημα του αγαπημένου Νίκου Γκάτσου
"Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ"...

[Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο...
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο!

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης,
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς!

Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες,
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο...
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διϋλιστήριο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης,
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς!

Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα...
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης,
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς!]

................................................................................

* Το ποίημα του "γείτονα" Ναζίμ Χικμέτ
"ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ"...

[Ας δώσουμε τον κόσμο στα παιδιά έστω και για μια μέρα
ας τον δώσουμε να παίξουν σαν ένα πολύχρωμο μπαλόνι
να παίξουν τραγουδώντας ανάμεσα στ’ αστέρια
ας δώσουμε τον κόσμο στα παιδιά
σαν ένα τεράστιο μήλο σαν ψίχα ολόζεστου ψωμιού
να χορτάσουν μια μέρα τουλάχιστον
ας δώσουμε τον κόσμο στα παιδιά
να μάθει έστω και για μια μέρα ο κόσμος τη φιλία
τα παιδιά θα πάρουν απ’ τα χέρια μας τον κόσμο
θα φυτέψουν αθάνατα δέντρα.]